Goutal bloeide laat op en kwam na een carrière als prijswinnend pianist en model tot parfumeren. Ze ontmoette toen een man, gescheiden van hem, vond zichzelf alleen met een baby (haar dochter Camille), werd gediagnosticeerd met borstkanker en trouwde met haar kinderliefde. Ze ging met een vriendin in de huidcrèmebranche en voelde instinctief aan dat ze twee dingen miste, de geur en de verpakking.
"Mijn vingers herinneren", zegt ze, teruggrijpend naar haar ervaring in haar vaders snoepgoed. "Ik had een geweldige manuele faciliteit verworven dankzij alle chocoladeregelingen. Ik had het idee om de potten met room te presenteren als sierlijke pakjes snoep. In een prachtig handschrift hebben we honderden tags gegraveerd die bij de zakjes horen".
Toen, in 1977, ontmoette ze parfumeur Henri Sorsana en bracht ze de volgende zeven jaar door met het uit het hoofd leren van de ingrediënten en het aanscherpen van haar talent als een buitengewone neus. De woorden waren hetzelfde: noot, harmonie, sleutel... Ik was weer terug met muziek, met dat deel van mezelf waar ik helaas van was afgesneden". Haar eerste drie geuren, Folavril, Passion (haar eigen persoonlijke parfum) en Eau d'Hadrien, maakten haar apart en ze opende haar eerste salon in de Rue de Bellechasse in Saint Germain. Elke geur is een toetssteen, een herinnering aan iemand of iets belangrijks in het leven van Goutal. "Als kostbare boeketten, die de zeldzaamste en meest nobele natuurlijke essences verzamelen, zijn ze gecomponeerd als een symfonie, noot voor noot, in een eeuwige zoektocht naar evenwicht, kwaliteit en perfecte harmonie". Haar parfum volgt is een cultus - als je eenmaal de vruchten van Annick Goutal hebt geproefd, ben je een toegewijde. De ontastbare Eau d'Hadrien is een favoriet van de mode-editors, Madonna, The Artist (vroeger bekend als Prince) ...zelfs de familie Guerlain komt naar Annick Goutal.
"Het is zeer zeldzaam dat een parfummaker vrij kan zijn, want ze zijn altijd verbonden aan een groot parfumbedrijf", zegt Goutal. In het tijdperk van het bedrijfsparfum biedt ze een echte service op maat. "Ik heb altijd volledige vrijheid gehad... Het is net als muziek maken in mijn eentje". Haar geuren zijn als een zijden web van geheugen. Ze weeft een wonderlijk verhaal rond elk parfum. "Toen mijn dochter Camille zeven jaar oud was, stond ze op het terras met het gevoel van de klimop en zei. "Maman, ik wil zo'n geur." Dus ze was de inspiratie voor Eau de Camille-honeysuckle en ligusterboom vermengen zich met vers gemaaid gras".
Charlotte, haar stiefdochter wilde iets minder naïef. Dus maakte Goutal een tekening op mimosa en cacao. "Dit maakt Eau de Charlotte een beetje meer gourmand... en voor mijn man (cellist Alain Meunier), creëerde ik Sables...