Jean Patou werd geboren in Normandië, Frankrijk, in 1880. Patou's vader was een vooraanstaande looier (leerfabrikant) en zijn oom was eigenaar van een bontbedrijf waar Patou in 1907 bij kwam. In 1912 opende Patou Maison Parry, een klein dressmaking salon in Parijs, en verkocht hij zijn hele collectie van 1914 aan één Amerikaanse koper.

Zijn carrière werd toen onderbroken door de oorlog, die hij als legeraanvoerder doorbracht.

In 1919 heropende hij zijn salon, ditmaal onder zijn eigen naam. Zijn collecties waren vanaf het begin succesvol. Hij toonde klokkenluiers en herdersjurken met hoge taille, waarvan vele in Russische stijl zijn geborduurd. Hij ontwierp voor actrices als Constance Bennett, Mary Pickford en Louise Brooks, maar zijn beste prestaties waren op het gebied van sportkleding, die altijd een belangrijke plaats innam in zijn collecties.

In het begin van de jaren '20 gaf zijn geïnspireerde werk op het gebied van sportkleding een andere dimensie aan de mode. Hij kleedde tennisster Suzanne Lenglen in stijlen die zij zowel op als naast de tennisbaan droeg. Andere klanten waren onder andere de Dolly Sisters, die in het midden van de jaren '20 tijdens hun tournee door de VS 200 keer van kledingstuk wisselden, allemaal gemaakt door Patou.

Patou begon met de aangename gewoonte van een voorproefje van zijn collectie voor de pers. Hij stond ook bekend om zijn truien met kubistische ontwerpen. Hij werd sterk beïnvloed door Art Deco en het kubisme, waardoor hij scherpe geometrische vormen en patronen in zijn stoffen creëerde.

Jean Patou vond het eerste designlabel uit, met zijn zakken met een "J" en een "P". Net als Poiret was Jean Patou een briljante public relations man. Bij een bezoek aan de Verenigde Staten in 1925 was hij onder de indruk van de langbenige Amerikaanse meisjes. Hij deed auditie bij 500 meisjes en koos er 6 uit om hem terug naar Parijs te begeleiden. Dit veroorzaakte een oproer in de Franse pers.

1925 was een zeer actief jaar voor Jean Patou. Hij opende Sports Corner waar aparte kamers werden gewijd aan kleding voor een andere sportactiviteit, zoals golf of vissen, met kleding gecoördineerd met accessoires, sjaals, lingerie, sieraden, hoeden, enz. Hij was ook beroemd om zijn badpakken.

Ook introduceerde hij in 1925 zijn eerste parfums Amour-Amour, voor brunettes, Que Sais-je voor blondines en Adieu Sagesse voor roodharigen. In 1929 voegde hij er Le Sien aan toe, een sportgeur, en in 1931 zijn beroemdste Vreugde, nog steeds een van de grote parfums ter wereld. Later lanceerde hij "1000" , Sublime en Eau de Patou. Zijn parfum JOY wordt altijd geadverteerd als "Het duurste parfum ter wereld".

Patou opende filialen in Monte Carlo, Biarritz, Deauville en Venetië om tegemoet te komen aan de internationale samenleving.

In 1928 creëerde Jean Patou "Huile de Caldee, de eerste zonnebrandcrème.

Jean Patou had het geluk dat hij veel vrienden en familieleden had die met hem werkten en hem in contact hielden met het leven in Parisienne. De belangrijkste was zijn zus Madeleine, die 7 jaar jonger was dan hij. Zij was zijn inspiratiebron, zijn ideaal, een kleine, nette, donkere, chique, actieve moderne vrouw.

Tot aan zijn dood was Patou een reus van de modewereld, die zowel couture als prêt-à-porter domineerde. Patou stierf vroeg in 1936, op 56-jarige leeftijd.

De man van zijn zus, George Barbas, nam het huis over. Jean Patou's achterneefjes Guy en Jean de Mouy leiden nu het bedrijf. De familie is het huis blijven beheren, met een reeks van ontwerpers die zich hebben laten kennen.

In 1967 kwam Jean Kerleo, de legendarische parfumeur, bij het huis en sindsdien heeft hij alle grote parfums gecreëerd waar Jean Patou beroemd om is. Ze zijn duur omdat ze gemaakt zijn met authentieke Patou extravagantie, uit de meest kostbare natuurlijke ingrediënten. "Vreugde" wordt geadverteerd als het duurste parfum ter wereld. Het huis biedt nog steeds collecties van prachtige jurken aan de klantenkring van Parijs.