Wijlen Helse Dolsey noemde Claude Montana ooit de "Leider van de Parijse mode", maar dat kan van veel Parijse ontwerpers worden gezegd. Een andere naam voor hem is "King of Shoulder Pads", wat een meer toepasselijke titel is, kijkend naar de grootte van de schouders van veel van zijn ontwerpen. Hij heeft een groot deel van zijn carrière besteed aan het ontwerpen van mannenkleding voor vrouwen.

Claude Montana werd in 1937 in Parijs geboren als zoon van een Spaanse moeder en een Duitse vader. Eind jaren '60 ging hij naar Londen en begon hij juwelen te ontwerpen van Mexicaanse papiermache en strass. Hij verkocht ze op de straten en markten van Londen. Hij had een bescheiden succes en was te zien in de Britse VOGUE. In 1970 keerde hij terug naar Parijs en begon te werken voor een Frans leerbedrijf genaamd McDouglas, waar hij de basisvaardigheden van het patroonsnijden/schalen leerde. Hij liet ze achter om alleen te beginnen.

In 1976 organiseerde Montano een modeshow in Angelina's Tea Room, in Parijs. Zijn ontwerpen werden toegejuicht en zijn opmars was een enorme stap voorwaarts. In 1979 richtte hij zijn eigen bedrijf op en begon hij met het creëren van mannelijke stijlen voor vrouwen. Grote, scherpe schouders werden zijn handelsmerk.

In de jaren 80 ontwierp hij, net als veel andere ontwerpers, futuristische kleding voor de ruimtevaart. Hij ging ook verder met zijn zware, breedgeschouderde ontwerpen. Hij bracht zijn mannenkledinglijn naar voren en transformeerde de strakke lijnen en pure vormen van de gevestigde mannenkleding tot een meer ongestructureerd en nonchalant alternatief. Hij gebruikte een zachte gelaagde look, goed ontworpen en goed uitgevoerd.

Van 1989 tot 1991 ontwierp Claude Montana voor het huis van Lanvin. Hij ontwierp vijf prijswinnende collecties. In de loop van de jaren '90 veranderde zijn stijl geleidelijk aan en werd hij eenvoudiger en geraffineerder. Zijn collecties kondigden een hele nieuwe reeks stijlen aan met prachtige draperieën, vloeibaarheid, beweging en een minimale constructie. Hij gebruikte een veel vrouwelijker look. De grote mannelijke overjassen gingen weg en er kwam bont van witte vos, of gekleurde nertscapes, en hij begon liberaal gebruik te maken van stoffen als fluweel, crêpe, mousseline en leer. Zijn leercollectie in de jaren '80 veroorzaakte een gewelddadige reactie in de Amerikaanse pers, die ze als neo-nazi-kleding zag. De "Fly-away" jas, een trapeziumsnede die van net onder het schouderblad uitliep, was een belangrijke nieuwe vorm.

In 1993 trouwde Claude Montana met zijn oude vriendin en vroegere model, Wallis Francken - beroemd om zijn rol in de Emanuelle-films. Ze trouwden in Parijs in de Mairie in de rue de Grenelle. De bruid droeg natuurlijk een Montana outfit, een zachte witte crêpebroek. De ontwerper droeg een paar beige en zwarte Montana cowboylaarzen die speciaal uit Mexico waren overgevlogen. Tijdens de late jaren 90 ontwierp Montana zwemkleding en zachte vloeiende toga's met een bevooroordeelde snit. In 1996 bracht hij een lijn van Jeans uit met de naam BEST MOUNTAIN gemaakt door zijn zorg Beste Montana. Zijn geliefde vrouw Wallis pleegde zelfmoord in 1995. Montana werd geconfronteerd met aanzienlijke financiële problemen en verkocht zijn huis aan een Frans bedrijf, dat de naam voortzet. Stephane Parmentier Deze Franse ontwerper nam het in 2002 over. Hij had eerder samengewerkt met Karl Lagerfeld, Givenchy en Lanvin.